May isa anay ka lolo nga nagbisita sang
iya mga apo sa states. Sang didto sia
abi niya pareho lang ang pagginawi diri sa Pilipinas, gani isa ka bes ginsaway
niya ang iya apo. Aba, nagbato ang
bata. Wala bala ni lolo kinuha ang iya
tsinelas kag hana kontani nga ihanot sa bata.
Ginbalikid sia sang bata kag ginsingganan, “matawag ako pulis.” Aba, matuod gintawgan sang bata ang pulis kag
ginpapriso is lolo – child abuse kuno.
Nagpauli sia sa Pilipinas nga
masinulob-on. Isa ka bes ang apo na
naman ang nagbisita sa iya lolo diri sa Pilipinas. Pagpasaway sang bata wala bala ni lolo kinuha
ang gintigana na niya nga bilogon kag hinanot ang bata, “ari mo ay ka gago sa
imo, ti tawgi da pulis, kay dugangan lang sang pulis bakol sa imo.”
Ginsaysay ko ini sa pagpakita sa inyo
sang kinalain sang pagtratar nila sang bata sa States, kag sa aton pagtratar
diri sa aton mga kabataan. Sa aton diri,
ma-intra lang ang bata sa sugilanon sang mal-am ginagurinat dayon dala ang
pagsaway – “kon maghambal gani ang mga tigulang, indi ka gani sagad intra.”
Kasubong man sini ang pagtratar sang mga
Hudiyo sa ila mga kabataan sang una – sobra pa gani. Ang bata para sa ila waay sing kinamatarung,
ang bata indi importante. Ang mga hamtong lamang ang makatug-da, ang mga hamtong lamang
ang ginapamatian – ang mga bata iya hipos lang kay waay pa sila kinamatarong.
Gani, kon magsiling ang aton Ginoo nga
mangin kaangay kita sang mga bata ginasingganan kita sang aton Ginoo nga indi
naton pagkabigon ang aton kaugalingon nga importante. Indi kita magpamahal-mahal, ukon magpasin-o
sin-o, kay kon mangin gamay kita katulad sang bata ini nagakahulugan nga indi
naton himuon nga importante ang aton kaugalingon nga daw kita lang ang
makaluwas sang kalibutan ukon sang aton katilingban.
May isa anay ka pamilya sang mga bitik
nga nagapuyo sa tiil sang carabao. Isa
ka adlaw nagplano sila nga maghalin sa dulunggan sang carabao. Gani ang inang-inang nga bitik nagsiling sa carabao – “Mr. Carabao sir, ang
akon pamilya nagaplano nga maghalin dira sa imo dulunggan. Gani maayo gid nga antes kami maghalin,
hatagan ka namon sang isa ka semana sa pagpanumdum kon may reklamo ka sa sining
amon tuyo.”
Ang carabao nga waay gani nakanotisya nga
may bitik gali ang iya tiil nagapadyon lang sang iya ginabuhat. Gani, pagkatapos sang isa ka semana nga hulat
kon ano ang itugda sang carabao, naghalin ang mga bitik sa dulunggan sang
carabao nga may matinlo nga konsiensya.
Pagkatapos sang isa ka bulan, ang mga
bitik sa dulunggan sang carabao nagplano naman nga maghalin, kay nahigkoan sila
dira sa dulunggan. Gani ang inang-inang nga bitik nagsiling sa carabao – “Mr. Carabao sir, ang
akon pamilya nagaplano nga maghalin sa likod sang kanding. Sa tuod-tuod lang nanami-an kami sa imo
dulunggan kay maaliwanay diri kag mabugnaw.
Pero kon may reklamo ka sa amon paghalin, palihog lang pahibalo sa amon
sa sulod sang isa ka semana.”
Ang carabao siempre waay sing may
gintugda kay waay gani sia kahibalo nga may bitik gali ang iya dulunggan. Gani ang pamilya sang mga bitik naghalin sang
residensya sa likod sang kanding nga may matinlo nga konsyensya.
Lesson of the story – hoy palihog, relax
ka lang dira, indi gid man kita importante gid nga magdemanda gid kita nga
hatagan importancia. Daw mga bitik man
lang kita sa likod sang carabao sa bagay nga ang kalibutan waay gani nakahibalo
nga yari kita diri, indi bala.
May madamo nga mga pamatasan sa diin
luyag naton iwagaygay nga importante gid kita.
Una –ang mga nagapalain-lain. May iban nga nagasiling – “ay indi kami na ya
ma-upod sa ila.” Kis-a waay ta gid man
ina ginasiling pero amo na ang aton batasan kag tinutuyo. May isa ako ka persona nga nakilala nga
nagpalain-lain gid. Ang ngalan niya si
Lucifer – siling niya “non serviam” – indi ako mag-alagad katulad sang iban –
Lain ako sang sa iban. Ti kita mo lain
gid sia sang sa iban kay subong ginatawag naton sia nga Satanas.
Ikaduha ang mga nagapamahal-mahal. Indi mag-ugyon kon indi pagtawgon kag
dayaw-dayawon nga daw reyna nga indi man angayan. Masakitan sang buot kon indi pag-lawagon sa
mikropono. Masami nagasiling sila - “hmm kon waay ako abi nyo masarangan nyo
na!” – nagapaimportante. Ginahimo naton ang aton kaugalingon nga tuman
ka importante sa bagay nga kon waay kita daw mapundo nag id lang ang
kalibutan. Mga utod ang Dios lamang ang
importante – kita iya umalagi lamang kag bisan waay na kita, ang kalibutan
magapadayon sa pagtiyog.
Sa seminaryo ako naga-istar kag sa tagsa
ka paggwa ko ukon pagsulod ko sa akon kwarto makita ko ang mga larawan sang mga
arzobispo sang Jaro – kadamo nga mga dumalagko nga mga tawo sang Jaro – sa
bagay nga ang iban sa aton sang una nagsiling, “baw maano na lang kita kon waay
na sia?” Apang subong palareho na sila –
tanan sila patay na luwas lamang sang isa. Pero lantawa, ari man kita sa
gihapon. Ngaa abi nga ipa-importante gid
naton ang aton kaugalingon nga kon waay ako daw waay man sila? Ngaa kabudlay gid magpa-ubos sang aton
kaugalingon?
Si Kristo nagpakanubo sang iya
kaugalingon – nahimo sia nga ulipon kag nangin katulad naton bisan sia isa ka
Dios. Ang Dios nga makagagahom nahimo
nga lapsag. Kon mabuhat ini ni Kristo,
ngaa indi kita ka pa-ubos katulad sang mga gagmay nga kabataan, waay bugal,
waay nagapasin-o sin-o, kag waay nagapala-inla-in.
May duha anay ka giting nga
nagalataylatay sa taytay. Waay sila
kahibalo nga sa likod nila nagasunod gali ang isa ka daku nga elepante. Ano pa samtang nagatabok sila nagtay-og ang
taytay. Gani nagbalikid ang isa ka
inosente nga giting kag nagpabugal sa pareho ya man nga giting nga nagasiling –
hoy pare bilib ka, gatay-og man taytay kon magtabok kita no?” Hay mga giting.
No comments:
Post a Comment