14th sun A - 2

Isa ka adlaw ang pamilya nagtipon sa pagkaon sang ila pani-aga.  Antes sila magkaon ang tatay nagsugod sa pagpangamuyo sang Amay namon.  Nangadi sila tanan.  Sang makatapos na sila pangadi, ang mga kabataan nga gutom na gid kaayo, nagdab-ot sang ila pagka-on kag sa hinali ang tanan nagyambi nga daw mareklamo kay ang ila sud-an apan-apan – kan-on kag apan-apan lang.  Ang kamagulangan nagreklamo, “tay, ano ni man - kan-on lang kag apan apan.”  “Toto,” siling sang tatay, “pasalamat ka bisan diutay lang may ara pa kita.  Ngaa ano ang ginpangayo mo sa Dios haw – ”hatagan mo kami niyan sing kan-on namon sa matag-adlaw.”  ”Kan-on man lang gali ang ginpangayo mo, maayo gani kay ginpaamanan ya pa sing apan-apan.”

Subong ang Ginoo sa aton ebanghelyo nagpabutyag sang iya kalipay kag pagpasalamat sa Dios sang iya nakita nga nagakalatabo sa iya palibot.  Kon isipon mo tam-an gid ka budlay sang iya inagyan.  Kon basahon naton ang bilog nga kapitulo sining ebanghelyo makita naton nga bag-o lang sia ka ugtas sa mga Fariseo kag sa mga gintuton-an ni Juan Bautista.  Bag-o lang sia nagpanghakroy sa malaw-ay nga pag-abi-abi sa iya sang mga taga-Corazin, taga-Betsaida kag mga taga-Capernaum.  Sa pagkamatuod sa iya kaakig iya ginpamatbatan sila tungod sang ila pagkadi-matinuohon.

Pero pagkatapos gid lang sang iya pagpanghakroy siguro nakaginhawa lang sia sing malawig, si Jesus nagtindog kag nagpasalamat nga may kalipay sa iya tagipusoon:  O Amay, Ginoo sang langit kag sang duta, nagapasalamat ako sa imo kay imo ginpahayag sa mga di-maalam ang mga ginlipdan mo sa mga maalam kag sa mga may mataas nga tinun-an.  Si Jesus nagapasalamat sa diutay nga yara sa iya.  Si Jesus nagpasalamat sa pila ka nahot nga nakahangop sa iya, si Jesus nagkalaipay sa mga nagbaton sa iya kag nagpabilin nga nag-unong sa iya.  Kon si Jesus nagtan-aw lang sang mga kabudlay, kon si Jesus nag-focus lang sa mga malaw-ay niya nga mga eksperyensiya siguro indi man sia makasiling O Amay nagapasalamat ako.  In the midst of a mission which can be judged as a total failure, Jesus focused his sight not solely and entirely on the tragedy but on the goodness that he saw with what he had with him, with the little that he had.  Nakita niya nga ang tanan indi gid man wala-wala.  Nakita niya nga ang tanan indi gid man failure.  He saw goodness in the little things, he saw in these little things a reason to be joyful and a reason to be thankful.  Amo gani nga maksiling sia sa aton subong, magtuon kamo sa akon – learn from me – Magtuon kamo sa akon kay ako malulo kag mapainubuson.  Only in meekness and only with humility, only by learning to accept the reality that we are not in control of life, can we be happy with what we have.  Only when we are humble, only when we accept that we are not in control can we join Zechariah the prophet in his cry, Maghugyaw ka sing bug-os, pumuluyo sang Sion.

Katulad sang aton istorya let us then learn not to focus our sight sa mga butang nga wala sa lamesa – wala fried chicken, wala pochero, wala softdrinks, wala brazos de mercedes.  Rather let us focus our sight sa mga butang nga yara sa lamesa – aha may kan-on, aha man apan-apan, kag ang apan-apan may ginamos, namit.  When we begin to see goodness even in the little things that we have, like Jesus we will also learn to be thankful and to be happy even with the little that we have. 

Butangan ta sa sini nga Domingo sing gamay nga closure and aton eksperyensiya sa baha.  Wala naton gina-negar nga kadaku sang aton nadula.  Wala naton gina-negar nga kasakit sang aton balatyagon tungod sadto nga eksperyensia.  Gintulok naton ini sa sulod sang duha na ka semana kag posible nga nagtuga ini sa aton sang kasakit sang buot, sang kaakig, kag siguro, sa iban, nagtulod ini sa aton sa depression kag sa isa ka madalom nga kasubo. 

But come now let us not just look and focus on what was tragic.  Let us also focus our sight sa mga kaayuhan kag mga butang nga naghatag sa aton sing kalipay, kasadya kag siguro nagtulod sa aton nga magutoy-utoy kadlaw. 

Tragedy has left us exhausted and probably traumatized.  But at a certain point we have to stop awhile, look back at our experiences and learn to laugh at what had happened.  You may think I am crazy but I tell you it is the sanest thing to do if we still want to move on with our lives.  Do what the bishop did last Sunday.  He went around especially to those hit by the flood the hardest.  He knocked at the door of one, and immediately announced, I bring you good news.  And everybody in their mud-soaked clothes looked at him in shock kay dumdom nila ang obispo magahatag sa ila sang fullu-loaded nga house and lot sa flood free subdivision.  Indi gali.  Siling niya, I bring you good news – Pacquiao won. 

Look back, laugh your heart out, tell others about it, be thankful, be happy with the little we have left – the little you have left may be your family – it may even be your life.  In the little that we have now, with Jesus we are thankful, we are filled with gratitude. 

Sang nagligad nga Domingo ginsugdan naton ang tuig ni San Pablo to appreciate once more ang iya panghunahuna kag pagtuo.  Sa sini nga Domingo ginaagda ko kamo sa pagpamati kay Pablo and allow ourselves to express and repeat his conviction and hope in our hearts kay sa tunga sang iya man kabulay si Pablo nagsiling:  Masunson kami ginaipit-ipit sang palaligban, pero wala kami maligsa. Kon kaisa nagapangduhadoha kami, pero wala kami mawad-i sing paglaom. Madamo ang amon mga kaaway, pero wala man kami mawad-i sing abyan. Kag bisan nga kon kaisa nasakit gid kami, pero wala man kami malaglag.

Kay ginpakasubo kami, pero malipayon kami sa gihapon; daw imol kami, pero ginapamanggad namon ang madamo nga mga tawo; daw wala kami sing pagkabutang, pero sa pagkamatuod naangkon namon ang tanan.