6th sun B - 2

Sa aton ebanghelyo subong makita naton nga nagpalapit ang isa ka aruon kay Jesus.  Sang una ang aro waay sing bulong.  Ginasiling gani nga sang middle ages kon matalupangdan nga aruon ikaw, ginadala ikaw sa simbahan kag ginamisahan sang requiem, kag ginabenditahan nga daw patay bisan buhi ka pa.  Ginatawag sila nga mga living dead.  Sa tiempo ni Jesus sa pagsunod sa kasugoan ni Moises sa aton nahauna nga balasahon mas sobra pa gid ang pagtratar sa ila.  Indi sila makapalapit sa kay bisan sin-o.  Indi gani nila matago ang ila masakit kay ginamandu-an sila nga gisi-on ang ila bayo, indi sila manghusay sang ila buhok kag samtang nagalakat sila masinggit sila samtang ginatabunanannila ang ila baba “mahigko ako, mahigko ako” – agud nga bisan layo pa sia ang mga tawo makalikaw na sa ila.  Ang mga tawo indi man makapalapit sa ila, indi lang tungod kay basi malatnan sila, kundi tungod kay mangin ritually unclean sila – kon sayuron pa kon makapalapit ka mga pila ka dupa sa isa ka aruon indi ka pagpasudlon sa sinagoga, ukon sa templo kay nalatnan ikaw sang ila kahigko.  Masakit na nga daan ang balati-an nga ila ginadala pero mas masakit pa gid ang pagtratar sa ila tungod sang ila balati-an.

Apang si Jesus naghimo sang isa ka importante nga butang para sa sining aruon.  Gintandog niya sia. Sarang gid niya maayo ang aruon nga wala nagatandog.  Sarang gid niya maayo yadtong tawo kon hambalan lang niya “maayo ka”.  Pero ngaa gintandog?  Ngaa ginhikap gid?  Indeed Jesus was not just healing the leprosy of the person.  With his touch, he was healing the wounds created by the long years of division and forced separation – ginaayo niya pati ang pilas nga gintuga sang pagtabog, ginaayo niya ang pilas nga tuga sang pagpaguwa, kag ang pilas nga gintuga sang malawig nga pag-utod sang kaangtanan sadtong aruon sa iya mga kahagugma kag sa iya katilingban.  This is one of the greatest and also the harshest punishment given to a person.  Dumdomon lang naton ang ginatawag nga solitary confinement – nga ang isa ka priso, ginpriso na kag ginhamulag ang iya pamilya, prisohon pa gid nga nahamulag sa iya pareho nga mga priso.  Ukon dumdomon lang naton ang mga ginapamulong naton sa mga kaanakan naton nga wala nagasunod sang aton luyag “indi ko na ikaw pagkilalahon nga akon anak” – ang pag-utod sang aton kaangtanan sa ila sa pagsilot sa ila.  Amo man ini ang rason sang ginatawag naton nga excommunication sa simbahan – ang pag-utod ang imo kaangtanan.  Kon kita magahimo sa dalagko nga mga sala katulad abi sang aborsyon – gina-utod sang simbahan ang iya kaangtanan sa imo.  To be separated from your community, and in this case from the community of faith, is the greatest and the worst punishment one can receive.

Apang subong makita naton si Kristo nga nagatandog indi lamang sa pag-ayo sang aro kundi sa pag-ayo sang naguba nga kaangtanan, sa pagpabalik liwat sang nabuong nga relasyon.

Ano ang panghangkat sa aton?  Ginbuhat yadto ni Kristo sa isa ka aruon tungod kay naluoy sia.  Isa ini ka kalidad sang isa ka sumulunod ni Kristo.  Naluoy sia.  Para sa isa ka Kristiano ang kaluoy, ang pagpakita sing kaluoy is not a sign of weakness.  Sa baylo tanda ini nga handa kita sa pag-ayo sang aton kaangtanan sa isa kag isa.

Kon nagapanginbabaw sa gihapon kag sa malawig nga tinion ang kaakig kag ang kalain sang buot sa isa kag isa then we prolong each other’s agony because of the separation.  Nagapangakig kita kon nakasala ang iban sa aton.  Apang ginatudluan kita ni San Pablo nga indi pagpalawigon ang aton kaakig sa isa kag isa.  Hatred is prolonged anger.  It is a sin because it prolongs the separation and it destroys the community.  Ang panghangkat amo ang pagkaluoy, to give each other a second chance, to heal brokenness agod ang naguba nga kaangtanan indi magpabilin nga permanente.