epiphania, ang pagpahayag sang ginoo A

May isa anay ka tawo nga tam-an gid ka relioso – sa bilog niya nga kabuhi waay gid adlaw nga indi siya makapangamuyo kag makapanawag sa Dios. One time nagkadto siya sa isa ka banwa kag samtang nagapakadto siya didto, ang awto nga iya ginasakyan na-abriha sa tunga sang desierto. Ginab-ihan siya sa sadto nga lugar, kag sa ano man nga dimalas waay niya nadala ang iya prayer book – gani indi siya makapangamuyo sa sina nga gab-i for the first time in his life, tungod kay waay sia sang prayer book. Gani tungod kay waay na siya sing may mahimo, nagluhod siya, nagtangla sa langit, nagpanguros kag nagrecite sang ABCDEF hasta sa Z.  Ginsulit niya liwat ABCDEF hasta sa Z kag ginsulit pa gid, kag pagkatapos sini nagduku siya sang iya ulo kag nagsiling “Ginoo ikaw na lang ang bahala magpanugpon-nugpon sang mga letra ha, kay nakahibalo ako nga mamemorize mo ya ang akon pangamuyo - sa ngalan sang amay . . .  Amen.  Kag nagtulog sia.

Sa sinang gab-i didto sa langit gintipon sang Dios ang tanan nga mga angheles kag nagsiling - kari kamo, mamati kita sang pinakamatahum nga pangamuyo nga nagagikan sa taguipusuon sang tawo nga nagahigugma sa akon.

Lesson for the day - indi ang matahum nga mga pulong ang nahamut-an sang Dios sa aton pangamuyo, kundi ang pagtinguha nga kita makapangamuyo - not the words of prayer but the effort and the struggle that accompanies my prayer.

Subong mga utod ginasaulog naton ang kapiestahan sang epiphania - ang pagpahayag sang Dios - ang iya pagpakita.  Sa masami ini nga piesta ginatawag man naton feast of the three kings referring sa manginalamon nga mga tawo nga nagbisita kay Jesus sa Belen.  Kapiestahan ini indi lamang sang pagpahayag ni Kristo sa tatlo ka hari - subong man kag ilabi na gid piesta man ini sang tatlo ka hari nga nagtinguha nga makita ang Kristo - indi lamang ang pagpakita kundi ilabi na gid ang pagtinguha nga makita.

Our word for today is paninguha.  May tatlo ka sahi sang tawo sa aton ebanghelyo nga nagapangita kay Kristo - si Herodes, ang mga mangin-alamon sa templo kag ang ginakabig naton nga tatlo ka hari.  Pero sin-o lamang ang nakakita - ang tatlo ka hari.  Ngaa, tungod kay sila lamang ang nagtinguha sa pagpangita sa Kristo.  Pagkabati ni Herodes nga ang Kristo matawo ano ang ginhimo niya – tinawag niya ang mga experts, ang mga pari sa templo kag gisweldohan nga iresearch kon diin matawo ang Kristo.  Amo ini ang iya iya pagpangita (daw tawo bala nga nagpalapit sa akon "father, abi pangamuyui man ako, ari bayad ko o."  Sa hunahuna ko lang waay gani timo gapangamuyo sa imo kaugalingon tapos singganon mo ya ako nga mangamuyo para sa imo – daw si Herodes man.

Ang mga mangin-alamon iya sang templo nagpangita man kay Jesus, pero nagpungko lang sila kag ginbusikad ang ila libro. Apang ang tatlo lamang ka hari ang nakakita tungod kay sila lamang ang nagpanikasug, ang nagpangabudlay sing lakat kag tangla sa kalangitan – gani pag-abot nila sa belen may stiff neck sila tungod sang tangla sa bituon, sila lamang nagtinguha sa pagpangita kay Kristo.  Gani sila lang ang nakakita.

Sang nagligad nga tuig sang didto ako sa Pototan may nagkadto sa akon nga luyag magpakasal ugaling isa siya ka aglipay.  Luyag niya nga antes sila magpakasal mabunyagan siya nga katoliko - luyag ya gid nga magkatoliko. 

“OK, siling ko, “testingan ko kon sincero ka nga mangin katoliko.” Ginhatagan ko siya sing assignment - memorizon niya ang tanan nga yara sa talamdan nga ginhatag ko sa iya - yara didto ang amay namon, maghimaya ka maria, nagatuo ako, Ginoo ko JesuKristo, kag iban pa. 

“Sa sulod sang isa ka semana balik ka sa akon, memorizon mo ina.”  Nagduko siya, ginhimutadan ang talamdan, nagginhawa sing malawig kag naglakat.  Pagkatapos sang isa ka semana nagbalik siya. 

“Abi i-recite ang pangamuyo nga natun-an mo na.”  Ginpangadi niya ang maghimaya ka maria - utod utod pa.  Kag amo lang ato ang iya namemorize, waay na sing iban pa.  Ngaa amo lang sina ang namemorize nimo?  “Father,” siling niya, “indi ako kahibalo magbasa sang talamdan nga ginhatag nimo.”  Kag didto gin-istorya niya ang iya kabuhi, kag didto ko natalupangdan nga no read no write siya - grade two lang ang nalab-otan niya.  “Ti,” pamangkot ko, “paano mo namemorize gawa ang maghimaya ka Maria kon indi ka kahibalo magbasa?”

“Father kada gab-i nagapamati ako sa bombo radyo sang santo rosaryo - kada gab-i kag ginsulitsulit ko ini upod sa radyo.” 

Ako naman ang nagginhawa sing malawig kag nagsiling, “bunyagan ta ikaw buas.”  “Ti father,” pamangkot niya, “isa lang ka pangamuyo ang akon nahibaluan.”  Nagsabat ako sa iya, “sugod subong, sa tagsa mo ka pangamuyo sang maghimaya ka Maria, tungod sining imo pagpaninguha, ang bilog nga langit maga-dulog kag magapamati sa imo.”

The Lord is not expecting us to be saints in one day and we will not be condemned if we are total failures in this life.  People may even call us pigado ka, palpak ka, waay waay ka - and the Lord will not condemn us even with these credentials.  Those who will be condemned rather are those who never tried, those who give up before they could even start. Amo ini ang leksiyon sang Epiphania - every effort though it will remain a failure will be rewarded by God for as long as we try our best.  Nadumduman ko anay ang siling ni lola sa akon - Andy, waay sing matamad sa langit, abi mo makapalangit ka kon matamad ka.  I still value this lesson, and I am still guided by this lesson -  Waay sing matamad sa langit.  Ang nagapangita sa Dios amo lamang ang makakita sa iya.