3rd sun of advent B

Sa sining ikatlo nga Domingo sang Adbiento ginasingganan kita mga balasahon nga magkalaipay.  Sa pagkamatuod ang mga balasahon nagapamilit sa aton nga magkalipay, gani bisan wala ka sa modo nga magngirit, si Isaiah, si San Lucas kag si San Pablo nagapamilit gid nga kita magngirit, magkalipay.

Kon husisaon mo, ang ginpanghambalan sining mga balasahon sang ginsulat ang mga ini, wala gid kuntani rason nga magkalipay.  Sang ginsulat ini ni Isaias, ang mga Israelinhon ginhimo nga mga ulipon didto sa Babylonia.  Sang ginsulat ni San Lucas ang aton Salmo sa Pagsabat, ginalupig sila sang mga Romano.  Sang ginsulat ni San Pablo ang ikaduha nga balasahon sa mga taga-Tesalonika luwas nga ginalupig sila kag kadamo sang mga rebellion sa palibot, puno pa yadto sila sang kakulba sa mga nagakahanabo – sa mga paghingabot sa ila kag sa mga irinaway sa ila katilingban.  Kon amo sadto sila, kita amo-amo man – may cha-cha, may no elections, may financial meltdown nga sigurado gid nga makaapekto sa aton sa dili madugay.  Matuod nagbarato ang iban nga mga kinahanglanon – kag suerte kita kay kon sa diin na kita mapakay-o sang wirings sa simbahan nagbarato ang suga kag ang mga wirings.  Nagbarato tungod kay wala na may nagabakal, kag kon wala na may nagabakal wala na sing production kag sa ulihi kon wala na production wala man sing trabaho.  Sa amo sini nga konteksto nga ang aton balasahon nagasiling magkalipay, makinasadya.  Pero paano kita magkalipay sa sini nga kahimtangan?  How can we rejoice?  How can we be glad and exult?  Ining pamangkot kaurugot ilabi na gid kon ang tanan nga nagakalatabo subong nagapalala lang sang aton insecurity kag anxiety?

Apang ining mandar sang aton balasahon nga magkalipay kita mahangpan lamang naton kon ilisan naton ang pamangkot.  Imbes mamangkot kita paano ako magkalipay sa sini nga kahimtangan, mamangkot kita, Ngaa indi ako malipayon, ngaa, ano ang rason?  Imbes nga mamangkot kita, paano ako magmangin masinadyahon, mamangkot kita, ano ang nagapugong sa akon nga magkasadya, what prevents me from being happy? What prevents joy?

Isa ka adlaw ang maestra kag ang princial sang iskwelahan nagalantaw sa mga kabataan nga nagahinampang sa playground.  Masadya sila, nagakirinadlaw sila.  Ang maestra namangkot sa principal, Ngaa kadamo sa aton ang luyag magmangin malipayon, apang diutay lang sa aton ang nalipay? 

Ang principal nga nagatulok sa mga nagahinampang nga mga kabataan nagsiling, Inang mga kabataan masyado gid ka malipayon.

Ang maestra nagsabat, malipayon gid lang sila kay wala sila obra luwas lang maghampang.  Pero ano iya ang nagapugong sa aton nga mga hamtong nga magmangin malipayon katulad nila?

Ang principal nagsiling, ”ang nagapugong sa mga kabataan kag sa mga hamtong nga magmangin malipayon pareho man lang.”  Kag dayon ang principal nagkuot sa iya bulsa sang mga sinsilyo kag iya ini ginsabwag sa tunga sang mga kabataan nga nagahinampang.  Sa hinali naguntat sila hampang, naguntat man ang kadlaw kag nagsugod inagaway, butungay, guramusay, may iban gani sa ila nga nagtapungulay.

 Dayon ang prindipal namangkot, Ano sa banta mo ang rason kon ngaa nag-untat ang ila kalipay?

Sabat sang maestra, ’tungod kay nag-inaway sila.”

Ngaa nag-inaway sila?  pamangkot sang principal.

Kag ang maestra nagsabat, tungod sang kadalok.

“What do you think ended their happiness?” “The fighting.” “And what started the fighting?” And the teacher answered, “Greed.”

Amo ini siguro ang isa sa mga sabat kon ngaa indi kita malipayon, kon ano ang sablag sa aton kalipayan – ang kadalok.

What prevents us from being joyful – greed in all its forms – the failure to share, collecting more than what is prescribed, extortion, false accusation, discontentment and dissatisfaction with what we have and what is.  These are the things that prevent us from being joyful.  Indi kita kontento kon ano ang yara gani mahisa kita ukon maakig kita.  Sa aton luyag nga magmanggaran nagapangawat kita, nagapangdaya, kag bisan maalam  kita sang una sa math subong indi na kita kahibalo mag-addition kag mag-isip kay ginadoktoran ta ang aton libro sa accounting.  Sa tuyo nga mag-asenso kita sa aton posisyon we cannot help many times but trod on other people, hurting them as a consequence.  Ang mga naga-upang sa aton nga magmangin malipayon amo ang mga gamay nga mga prisohan nga ginahimo naton sa aton kaugalingon tungod sang aton mga ambisyon, kahakug kag kadalok.  Nagatuga ini sa aton sang kahisa, kaakig, kag bugal, kon kaisa hayag nga away, kon kaisa tago nga dumot. These are the things that make us unhappy.

Kon ang duha ka balasahon nagapilit sa aton nga magkalipay, naga-insistir nga magmangin malipayon, ini tungod kay gina-agda nila kita nga kuhaon yadtong mga huyog nga nagahimo sa aton nga masinulob-on.  Ask yourself once this advent, what are the things that make you unhappy right now, what are the things that make you angry, jealous, what are the things that make you envious? 

Si Juan Bautista nagkari sa pagsugid nahanungod sang kapawa nga maga-abot.  Indi sia ang kapawa, sa baylo sia nag-una sa paghanda sang mga tawo sa pag-abot sang kapawa sa ila kabuhi, sa pag-abot sang kalipay sa ila kasubo.  Kag agod mahanda sila iya sila ginhugasan sang tubig agod yadtong mga naga-tabon sang ila mga mata makuha kag niyan makita nila ang kapawa.  Ginhugasan sila sang tubig agod yadtong mga sablag sa ila pagbaton sing kalipay makuha, malimpiyohan.  He baptized them in water to wash away those things which prevent them from receiving and experiencing the joy of the coming savior

Sa libro ni Dante Alighieri nga divina comedia nagsiling sia nga agod makaguwa kita sa purgatoryo maagi gid kita sa madamol nga dingding nga kalayo agod masunog gid ang tanan nga yara pa sa aton that prevents us from enjoying heaven.

Amo man ini ang mensahe ni Juan.  Amo man ini ang mensahe sang Adbiento.  To truly experience the joy of Christmas permit advent to burn away and to wash out kon ano man ang nagahimo sa aton nga masinulob-on.  Nga aton sunugon, hugasan ang tanan nga kadalok sa aton kalag nga nagahimo sa aton nga di-malipayon.

This is what Advent confronts.  It confronts the source of our sadness and grief.  It confronts the sources within us that prevent us from being happy.  Only in confronting such can we truly celebrate Christmas for only then can we truly understand why Jesus was born and thus be truly glad.  There can be no Christmas without advent, there can be no real Christmas joy when we do not permit advent to confront us with the sources of our unhappiness.