Sa sining ikatlo nga Domingo sang Adbiento ginasingganan kita mga balasahon
nga magkalaipay. Sa pagkamatuod ang mga
balasahon nagapamilit sa aton nga magkalipay, gani bisan wala ka sa modo nga
magngirit, si Isaiah, si San Lucas kag si San Pablo nagapamilit gid nga kita magngirit,
magkalipay.
Kon husisaon mo, ang ginpanghambalan sining mga balasahon sang ginsulat ang
mga ini, wala gid kuntani rason nga magkalipay.
Sang ginsulat ini ni Isaias, ang mga Israelinhon ginhimo nga mga ulipon
didto sa Babylonia. Sang ginsulat ni San
Lucas ang aton Salmo sa Pagsabat, ginalupig sila sang mga Romano. Sang ginsulat ni San Pablo ang ikaduha nga
balasahon sa mga taga-Tesalonika luwas nga ginalupig sila kag kadamo sang mga
rebellion sa palibot, puno pa yadto sila sang kakulba sa mga nagakahanabo – sa
mga paghingabot sa ila kag sa mga irinaway sa ila katilingban. Kon amo sadto sila,
kita amo-amo man – may cha-cha, may no elections, may financial meltdown nga
sigurado gid nga makaapekto sa aton sa dili madugay. Matuod nagbarato ang iban nga mga
kinahanglanon – kag suerte kita kay kon sa diin na kita mapakay-o sang wirings
sa simbahan nagbarato ang suga kag ang mga wirings. Nagbarato tungod kay wala na may nagabakal,
kag kon wala na may nagabakal wala na sing production kag sa ulihi kon wala na
production wala man sing trabaho. Sa amo sini nga konteksto nga ang aton
balasahon nagasiling magkalipay, makinasadya.
Pero paano kita magkalipay sa sini nga kahimtangan? How can we
rejoice? How can we be glad and
exult? Ining pamangkot kaurugot ilabi na
gid kon ang tanan nga nagakalatabo subong nagapalala lang sang aton insecurity
kag anxiety?
Apang ining mandar sang aton balasahon nga magkalipay kita mahangpan lamang
naton kon ilisan naton ang pamangkot. Imbes
mamangkot kita paano ako magkalipay sa sini nga kahimtangan, mamangkot kita,
Ngaa indi ako malipayon, ngaa, ano ang rason?
Imbes nga mamangkot kita, paano ako magmangin masinadyahon, mamangkot
kita, ano ang nagapugong sa akon nga magkasadya, what prevents me from being
happy? What prevents joy?
Isa ka adlaw ang maestra kag ang princial sang iskwelahan nagalantaw sa mga
kabataan nga nagahinampang sa playground.
Masadya sila, nagakirinadlaw sila. Ang maestra namangkot sa principal, Ngaa kadamo sa aton ang luyag magmangin
malipayon, apang diutay lang sa aton ang nalipay?
Ang principal nga nagatulok sa mga nagahinampang nga mga kabataan
nagsiling, Inang mga kabataan masyado gid ka malipayon.
Ang maestra nagsabat, malipayon gid lang sila kay wala sila obra luwas lang
maghampang. Pero ano iya ang nagapugong
sa aton nga mga hamtong nga magmangin malipayon katulad nila?
Ang principal nagsiling, ”ang nagapugong sa mga kabataan kag sa mga hamtong
nga magmangin malipayon pareho man lang.” Kag dayon ang principal nagkuot sa iya bulsa
sang mga sinsilyo kag iya ini ginsabwag sa tunga sang mga kabataan nga
nagahinampang. Sa hinali naguntat sila
hampang, naguntat man ang kadlaw kag nagsugod inagaway, butungay, guramusay,
may iban gani sa ila nga nagtapungulay.
Dayon ang prindipal namangkot, Ano
sa banta mo ang rason kon ngaa nag-untat ang ila kalipay?
Sabat sang maestra, ’tungod kay nag-inaway sila.”
Ngaa nag-inaway sila? pamangkot sang
principal.
Kag ang maestra nagsabat, tungod sang kadalok.
“What do you think
ended their happiness?” “The fighting.” “And what started the fighting?” And
the teacher answered, “Greed.”
Amo ini siguro ang isa sa mga sabat kon ngaa indi kita malipayon, kon ano
ang sablag sa aton kalipayan – ang kadalok.
What prevents us
from being joyful – greed in all its forms – the failure to share, collecting
more than what is prescribed, extortion, false accusation, discontentment and
dissatisfaction with what we have and what is.
These are the things that prevent us from being joyful. Indi kita kontento kon ano ang yara gani mahisa kita ukon maakig kita. Sa aton luyag nga magmanggaran nagapangawat
kita, nagapangdaya, kag bisan maalam
kita sang una sa math subong indi na kita kahibalo mag-addition kag
mag-isip kay ginadoktoran ta ang aton libro sa accounting. Sa tuyo nga
mag-asenso kita sa aton posisyon we cannot help many times but trod on other
people, hurting them as a consequence. Ang
mga naga-upang sa aton nga magmangin malipayon amo ang mga gamay nga mga
prisohan nga ginahimo naton sa aton kaugalingon tungod sang aton mga ambisyon,
kahakug kag kadalok. Nagatuga ini sa
aton sang kahisa, kaakig, kag bugal, kon kaisa hayag nga away, kon kaisa tago
nga dumot. These are the things that make us unhappy.
Kon ang duha ka
balasahon nagapilit sa aton nga magkalipay, naga-insistir nga magmangin
malipayon, ini tungod kay gina-agda nila kita nga kuhaon yadtong mga huyog nga
nagahimo sa aton nga masinulob-on. Ask
yourself once this advent, what are the things that make you unhappy right now,
what are the things that make you angry, jealous, what are the things that make
you envious?
Si Juan Bautista nagkari sa pagsugid nahanungod sang kapawa nga
maga-abot. Indi sia ang kapawa, sa baylo
sia nag-una sa paghanda sang mga tawo sa pag-abot sang kapawa sa ila kabuhi, sa
pag-abot sang kalipay sa ila kasubo. Kag
agod mahanda sila iya sila ginhugasan sang tubig agod yadtong mga naga-tabon sang
ila mga mata makuha kag niyan makita nila ang kapawa. Ginhugasan sila sang tubig agod yadtong mga
sablag sa ila pagbaton sing kalipay makuha, malimpiyohan. He baptized them in
water to wash away those things which prevent them from receiving and
experiencing the joy of the coming savior
Sa libro ni Dante
Alighieri nga divina comedia nagsiling sia nga agod makaguwa kita sa purgatoryo
maagi gid kita sa madamol nga dingding nga kalayo agod masunog gid ang tanan
nga yara pa sa aton that prevents us from enjoying heaven.
Amo man ini ang mensahe ni Juan. Amo man ini ang mensahe sang Adbiento. To truly experience the joy of Christmas
permit advent to burn away and to wash out kon ano man ang nagahimo sa aton nga
masinulob-on. Nga aton sunugon, hugasan ang tanan nga kadalok sa
aton kalag nga nagahimo sa aton nga di-malipayon.
This is what
Advent confronts. It confronts the
source of our sadness and grief. It
confronts the sources within us that prevent us from being happy. Only in confronting such can we truly
celebrate Christmas for only then can we truly understand why Jesus was born
and thus be truly glad. There can be no
Christmas without advent, there can be no real Christmas joy when we do not
permit advent to confront us with the sources of our unhappiness.
No comments:
Post a Comment