Antes gingamit ang mga apelyido sa pagkilala sang isa ka tawo, ang
ginagamit nila sang una dira sa santos nga kasulatan sa pagkilala sa isa kag
isa amo ang pagmitlang sang ngalan sang iya amay. Gani masami naton
mabatian “si Juan nga anak ni Zebedeo” ukon si Judas nga anak ni Tadeo. Subong
man ginakilala man ang isa ka tawo dira sa santos nga kasulatan paagi sa lugar
nga iya gina-istaran. Si Jesus halimbawa ginkilala nga Jesus nga
taga-nazaret, ukon si Simon nga Cireneo ukon taga-Cirene. Dugang
diri ginakilala man ang tawo tungod sang iya ginabuhat ukon palangabuhian
katulad abi kay Nicodemo nga Fariseo ukon Caiphas ang pinakamataas nga
pari. Amo ini ang pagkilala nila dira sa santos nga kasulatan,
sadtong tion nga wala pa sila nagagamit sang mga apelyedo sa ila ngalan.
Duha ka leksiyon.
Una, sa aton pagtipon kada Domingo sa pagsimba, isa lang bala ini ka
pagtipon agod mabuhat naton ang aton obligasyon ukon isa bala ini ka pagtipon
agod mapadumdom kita nga si Kristo yara sa aton tunga. Obligasyon
lang bala ini ukon nagatipon bala kita to do the familiar things that Jesus did
so that we will be reminded of his presence in our lives and in our midst?
Sigurado ako nga indi tanan kita may kasubong nga tuyo, kag indi sa tanan
nga tion may kasubong kita nga panimuot. Para sa iban sa aton
obligasyon man lang ini so the faster the mass the better. Nagadali. Iban
sa aton nagamulti-tasking sa misa - samtang nagamisa naga-novena, nagarosaryo
or worst naga-text, or even worst nagapanglibak. Can we not spend
this hour with no other thought, with no other intention but to be with the
Lord by doing the familiar things that he did?
Most often we come to mass because we need something. We need
this and we need that. Most often we come out of this mass still
empty handed, with so many prayers unanswered. But do you console
yourself with the thought that after doing the familiar things that Christ did,
after the breaking of the bread do I come out assured that no matter what,
Jesus is in our midst, that Jesus is in me? Si San Pablo nagsiling,
”Sino bala ang makapabulag sa aton sa paghigugma
ni Kristo? Ang kabudlayan bala, ang pag-antus, ang paghingabot, ang gutom, ang
kahublasan, ang katalagman, ukon ang espada? Wala gid sing may
makapabulag sa aton sa paghigugma ni Krsto!” Amo man bala ini ang
nagapanginbabaw nga hunahuna sa aton kaugalingon samtang nagakari kita diri sa
pagsimba?
Emmaus is a place
of discouragement, a place of grieving, a place we go to, or an action we do,
when things go wrong and we have given up. Amo ini ang balatyagon
sang duha ka gintuton-an samtang sila nagapanglakaton pauli sa Emaus pagkatapos
nga si Jesus ginlubong - after Jesus was buried with all their hopes and
dreams. Pero diri man through the breaking of the bread they came to
recognize the presence of Jesus who was there all along accompanying them in
their journey of discouragement. Is this also our attitude towards
the Eucharist? Is this also our experience of the Eucharist?
Ikaduha we
recognize Jesus by doing the familiar things that Jesus did. Sa
tagsa naton ka pagpamihakpihak sang tinapay makilala naton si Jesus sa aton
tunga kay ginabuhat naton ang iya ginbuhat. Amo man bala ini ang imo
eksperyensiya sa tagsa mo ka pagbitbit sang imo plastic nga sulodlan nga napuno
sang sinsilyo para sa kabalaka project sang aton parokya agod mabuligan ang mga
nakulangan? Do you experience Jesus in the familiar things that he
did which you now do? Mabatyagan mo bala ang presensya ni Jesus sa
imo pagtudlo sang katekesis sa mga kabataan sa tagsa ka Domingo ukon sa imo
free time? Do you recognize the Lord in you and through you by doing
the familiar things that he did? When we say do this in remembrance
of me in the mass this remembrance is not just an exercise of the mind as in
dumdomon, nadumduman, as in remember. Rather by doing the familiar
things that Jesus did, Jesus becomes truly present in us and with us and
through us. Do we recognize Jesus by doing the familiar things that
Jesus did.
No comments:
Post a Comment