1st sun of advent B

Sang nangayo permiso ang Pilipinas nga magaselebrar sang misa aguinaldo, siam ka adlaw antes ang krismas, may isa ka cardinal nga nag-oponer sini.  Siling sang cardinal, ”Ano na ya inyo sa pilipinas man, siyam ka adlaw antes krismas naga-krismas na ya kamo, may Gloria na kamo, may mga masadya na kamo nga mga ambahanon sa inyo misa.  Siyam pa ka adlaw, nagkrismas nakamo ya, indi na ya puede!”  Kag may Pilipino nga pari nga nagsabat, ”Your Eminence, sin-o nagsiling sa imo nga siyam pa ka adlaw nag-krismas na kami.  Sa Pilipinas, Your Eminence, indi siyam ka adlaw antes, kundi tatlo ka bulan antes nagakrismas na kami ya.

Kita nga mga Pilipino indi gid kita kahulat.  Wala pa gani piesta bira-bira na kita selebrar, ano pa pag-abot sang piesta kapoy na kita.  Amo man ina sa Krismas.  Indi kita kahulat.  Nagpanakod na kita sang krismas lights, ara na aton krismas tree, nagapatukar na kita krismas songs.  Pag-abot sang Krismas, tak-an na kita sang Krismas songs, nalawaan na aton krismas tree kag naponder na aton krismas lights.

Ginsaysay ko ini nga obserbasyon tungod kay sa masami nagaselebrar lang kita sang Krismas nga wala makaagi sa adbiento.  Sa masami deretso kita sa Krismas kag nalimtan naton ang Adbiento.  Ginsaulog naton ang pag-abot nga wala nakapaabot.  Ginsaulog naton ang pagkari, nga wala makaagi hulat.  Ang Krismas amo ang pag-abot, ang adbiento amo ang pagpaabot.  Ang Krismas amo ang pagkari, ang adbiento amo ang paghulat.  Ining duha naga-updanay kag indi mahamulag ang isa kag isa.  Wala sing may maabot kon wala sing pagpaabot.  Wala sing may magkari kon wala sing paghulat.

Today let us recover the art of waiting, the art of longing which is essential to Christmas.

Ang paghulat bahin sang Kristiano nga panimuot.  Ang paghandom, ang kalangkag, ang kahidlaw mga importante nga pamatasan sang isa ka Kristiano.  Ano na lang kon wala sing paghandom?  Ang Kristiano nga wala nagahandom kontento na sa iya kahimtangan kag wala na sia sing may ginapangita pa kag ginapaabot tungod kay bastante na sia.  Ini nga sahi sang Kristiano nagadumdom nga sa langit na sia kag ang iya motto sa kabuhi, wala ka nang hahanapin pa.  Apang makasiling bala kita sa tuod-tuod lang nga kontento na kita sa sining aton kabuhi?  Makasiling gid bala kita and mean it nga wala na kita may ginahandum pa, wala na kita sing may ginahangad pa sa kabuhi? 

Ano na lang ayhan kon wala sing pagpaabot, ano na lang ayhan ang aton kalibutan kon wala sing paghulat?  Wala na sing rason nga magpangamuyo, wala na sing punto nga magpatawad kag magpasensya, wala na sing paglaum ang mga batinggilan, wala na sing pag-asa ang mga makasasala, wala na sing paglaum nga mabag-o pa ang aton pungsod kag ang aton kalibutan.  In spiritual life amo ini ang ginahalinanan sang sala nga presumption – ti amo na gid lang ni, wala na ta paglaum; amo man ini ang ginatunaan sang mediocrity, mga tawo nga kontento lang kon ano ang ara; kag amo ini ang ginahalinan sang pinakamalubha nga balati-an sang mga filipino, ang apathy – agwantaha lang, bay-i da, sabad magpagamo total amo man ina sa gihapon.

Apang tungod kay kita nagahandom, tungod kay kita nagapaabot kag nagahulat, may pagpaninguha, may paghimakas, kag may nagalaum pa imo bisan ang tanan nagtalikod na sa imo.

Hope is a theological virtue.  It is a gift from God.  It is one of the most important gifts nga mapangayo naton sa Dios.  People commit suicide because they no longer believe and therefore they can no longer long for their situation to change.  People kill people because they can no longer live with persons whom they thought could no longer change.  Couples break their marriages and consequently their families because they cannot wait for things to change and they have stopped believing, and they have stopped hoping, that things can turn out for the better.

Ang paghulat bahin sang aton kristiano nga pamatasan kag isa sa mga labing importante nga birtud.  And this is what advent is inculcating in us.  Lantawa bala, kon wala sing paghangad, ano na lang ang aton parokya?  Kon kontento na man lang kita sa kon ano man lang ang ara, ngaa nga magpangabudlay pa kita, specifically ngaa magpangabudlay pa ako diri?  But precisely because we are a people of hope, we are a people who yearn, we are a people who long, and it is because of these that we work, we risk ourselves, we fight, we struggle, we cry, we jump in triumph, we dream.

Kon may kinahanglan gid man kita nga balayon una sa tanan sa aton parokya sa pagsugod naton sang aton programa pastoral nga mabasahan naton sa Candlelight sa sini nga Domingo – kon may una gid man kita nga dapat balayon - we need people who can dream again, people who can tell themselves, “we can do something better”; people who keep telling themselves, “we can still be the best that we can be”.  We need to celebrate Advent.  Kinahanglan naton nga selebrahon ang panahon sang Adbiento.  Indi kita anay maglumpat sa Krismas.  We need to recover longing.  We need to recover yearning.  We need to recover waiting.  We need to learn to dream again.