May isa anay ka
tawo nga nadula ang iya wasay. Nagsuspitsa siya nga kinawat ini ni Juan, ang
iya kaingod. Sugod sadto makita lang
niya si Juan para sa iya nagaklaro nga nagaklaro ahat ang iya suspitsa, nga
siya gid ang nagkawat sang iya wasay.
Suno sa iya panan-awan bisan ang panglakat ni Juan daw iya gid sang isa
ka makawat. Manuloktulok si Juan daw may
ginatago siya. Kon maglabay lang si
Juan daw nagalikaw siya. Para sa sadto
nga tawo ang tanan nga hulag ni Juan daw hulag gid sang isa ka regular nga
makawat. “Ho, lantawa bala,” siling niya
sa iya asawa, “bisan sa panglakat ya pa lang kag sa iya panulok bal-an mo gid
nga makawat.”
Nagligad ang pila
ka adlaw, samtang nagalakatlakat yadtong tawo nakita niya ang iya wasay, didto
man lang gali sa puno sang kawayan. “Ay,”
siling niya, “abi ko anay kinawat ni Juan.”
Kag ang katalanhaga amo nga sugod sadto naglain naman ang iya panan-awan
kay Juan – ang panglakat ni Juan indi na panglakat sang isa ka makawat, ang
panulok ni Juan indi na panulok sang isa nga daw may ginatago, ang iya paglabay
daw ka normal na man lang.
Ngaa ayhan –
naglain bala si Juan ukon naglain lang bala ang panan-awan niya kay Juan?
Sa masami amo ini
ang nagakatabo. Kon ano ang yara sa
pinsar ta, amo na ang aton makita, indi bala.
We project whatever prejudices we have with the person. Kon ano ang
luyag naton nga makita sa isa, amo gid man ina ang makita naton sa iya. Lantawa bala bisan panglakat niya daw makawat
gid. What you think is what you see.
Just an example, may
naghutik sa imo . . . hoy ang imo bana may kerida – what happens next. Tanan nga hulag sang bana mo suspitsahan mo
na – kon malipat siya sang birthday mo masiling ka “may kirida gid ni siya mo –
indi na siya kadumdum sang birthday ko.” Kong dal-an ka niya sang roses sa
birthday mo masiling ka naman, “matyag ko ginabawibawi ya lang ni mo, para indi
mahalata nga may kirida siya, abi ya malutsan niya ako.” Pero basi tuod nalipat gid man sia sang
birthday mo. Ukon basi tuod nga feeling
romantic gid sia sang nadumduman niya ang birthday mo ano pa nagdala siya
bulak. Pero anhon mo pa, judgment has
been made, the verdict has been given and prejudice has won the day. Kon ano
ang yara sa pinsar ta, amo na ang aton makita.
Kon ano ang luyag naton nga makita sa iya, amo ina ang makita
naton. Lantawa bala ang panglakat niya
ho daw makawat gid.
Why am I talking about
prejudice when the gospel is about humility in prayer?
When the pharisee
came up the temple he separated himself from the rest physically. He set himself apart from the rest. And not only that in his prayer he set
himself further apart from the rest, he thought himself better than the rest,
he thought himself righteousness than the rest and to cap it all he said I am
not like this tax collector. He
separated himself all because of prejudice, all because of a deep seated bias .
. . Basta manugsukot sang buwis makasasala na siya. Basta manugsukot sang buwis waay waay na sia
sa atubangan sang Dios. But can one be condemned
in another man’s prayers just because he is not as religious as the pharisee. Kay indi gali pareho sa iya, waay waay
siya. Kay indi gali makatupong sa iya,
pigado sia. Prejudice. The gospel of Luke is so particular about people who
create prejudices and make judgments to the exclusion of one. Ngaa? Because for Luke Jesus came not to
exclude but to embrace all men and women.
And to be prejudiced, to be biased is a way of excluding. Amo ina kon ngaa sa gospel ni St Luke ang
waay mo ginaexpectar nga dayawon amo ang ginadayaw niya, gindayaw niya ang
makasasala, ang mga babayi, ang mga imol, ang mga gentil, ang mga ginatabog
sang sociedad – sinuli tanan ni St. Luke.
Why because Christ came to embrace everyone. There is no one who is excluded. Thus a prejudiced mind has no place in the
Christian community because a prejudiced mind will destroy the unity of the
community.
Many times we hear
people say. . . Hay amo gid man na siya.
Siya na ang black sheep sang amon pamilya. Ano abi kay nagdaku sa tienda. Often times we hear ourselves say, Ang mga
pamatan-on subong waay waay na gid. Ina nga baryo waay waay gid na. Ina nga
sahi sang plano waay pulos, Ako lang sakto, ako lang ang matarong, ako lang ang
pamatii kay nagaminango ka, kagago ka, binuang, waay pulos nga bata.. With this environment and attitude can a
community grow, can an individual grow?
Sang nagligad nga
biernes may nagguwa sa TV nga sine To Sir with love. Ini istorya sang isa ka supervisor nga
nagretire kag nagbalik liwat sa pagtudlo sa classroom sa high school sa ciudad. Ang iya gintudluan section H – ang pinakaulihi
nga section sa diin ang tanan nga reject gintipon. Indi siya kontani pagpatudluon didto kay
siling sang principal basi indi maduha-an ka bulan mabuno ikaw. But anyway to make the long story short indi
nila siya mapapati nga ang iya mga istudyante amo ang basura sang iskwelahan –
sa baylo he made his students believe that they are respectable, that they are
somebody and they can be somebody. He
inspired them, he encouraged them, gani ang mga bastos nagtarong, ang mga waay
pag-asa may matahum liwat nga panan-awan sa ila kabuhi – ginhatagan sila sang
inspirasyon, ginpapati liwat sila sa ila kaugalingon kag sa ila posible nga
mabuhat.
Ang ginahambal
sang gospel naton kag sang sining istorya amo nga there are many people around
us who need someone to believe in them, to encourage them and build them,
rather than tear them down or frame them up in our prejudiced and biased
minds. This is why Jesus came – he came
to tell us who we really are and what we can become, he came to tell us that we
are lovable, we are good, we are God’s children.
Ang aton pangamuyo
sa isa kag isa amo sini: May we serve
each other better by becoming an inspiration to one another – rather than
become condemning. May we become persons
who can encourage and build up one another in the Lord.
No comments:
Post a Comment