21st Sun B 1

Isa ka adlaw may dalagita nga luyag kontani magtabok sa dalan, sa isa ka masako nga dalan sa diin nagasinumbali lang ang padalaganay sang mga salkyan.  Pagkatapos sang madamo niya kuntani nga mga pagtinguha nga makatabok wala gid sia makatabok. Kadamo gid sang salakyan nga nagapaburot lang sing dalagan, waay untat untat bisan pa pedestrian lane na ang ila ginatabok.  Gani ang dalagit nga kinapuyan na nagkadto sa isa ka tigulang nga babayi nga nagabantay sang iya mga baligya sa kilid sang dalan.  Kag didto namangkot sia, “Lola, paano ako makatabok sa sining dalan nga tuman ka sako ang dalagan sang mga salakyan?  Ang tigulang nga babayi nagtulok sa iya kag nagsiling, “Inday, ginhawa ka malawig, piyonga ang imo mga mata kag maglakat patabok sa dalan.  Amo lang ina ang himoa, ginhawa ka sing malawig, piyonga ang imo mga mata kag maglakat patabok sa dalan. 

Sa apgkamatuod indi ini maayo himuon, kag indi gid kamo mag-atreber nga magtabok sa dalan sing kasubong sini kay tapos ka gid.  Apang sa kabuhi maayo gid ini nga sulundan kay sa masami ginatawag kita nga magpanglakaton sa aton kabuhi nga natakop ang aton mga mata.  Sa nasiling ni San Pablo sa isa niya ka sulat “magalakat kita paagi sa pagtuo kag indi paagi sa aton panan-awan.  Nga sa masami sa aton pagpanglakaton makapadayon lamang kita sa paglakat nga nagasalig lamang kag nagatuo bisan indi kita kakita sang alagyan kag sang aton madangtan.

Nagapati ako nga amon ini ang ginasiling ni Pedro sa aton Ginoo.  Ginoo bisan matuod indi namon mahangpan ang ginatudlo mo sa amon, bisan matuod indi klaro ang tanan para sa amon, bisan matuod indi kami makahangop tungod sang amon kakulang sang ihibalo, kag bisan matuod kami natublag sang imo ginapangayo sa amon, apang sa diin kami makadto kay yara sa imo ang mga pulong sang kabuhi nga wala sing katapusan.  Si Pedro naglakat nga nagasalig, si Pedro nagpadayon tungod sang pagtuo kag indi tungod kay nakita niya sing maayo ang alagyan.  Para kay Pedro indi na importante ang ginahambal – para sa iya ang importante amo nga kon sin-o ang nagahambal – kag sia amo ang aton Ginoo, si Jesus.

May bulag didto nga nagapakilimos didto sa isa ka simbahan.  Kada aga ginadul-ong sia sang isa ka gamay nga bata.  Gani ginpamangkot sia sang pari, “ano abi kon patalangon ka sang bata kag ibuslog sa canal.”  Ang bulag nagkadlaw lang kag nagsiling, “padre, hinablos ko ang bata.”  Indi rason, indi ang kaalam ang nagapanginbabaw sa sini nga mga hitabo – sa kabuhi sang bulag kag sa kabuhi ni Pedro kag sang mga apostoles.  Ang nagpa-unong sa ila kay Jesus amo ang ila pagtuo, ang ila pagsalig, ka gang ila pagkahimpit kay Kristo “Ginoo, kay sin-o bala kami makadto?

Yara sa Imo ang mga pulong sang kabuhi nga walay katapusan.

Nagatuo kag nakahibalo kami nga Ikaw ang Balaan sang Dios.”

Ano karon ang leksiyon nga ginatanyag sa aton sang aton ebanghelyo?

Ang aton ebanghelyo nagatudlo sa aton nga ang pagtuo may tatlo ka lintang.  Kon magsiling kita, nagatuo ako ini nagakahulugan nga kita nagapati kay nahangpan naton ang iya ginatudlo sa aton, nahangpan naton ang angakatabo sa aton kabuhi. 

Apang wala lamang nagapabilin ang pagtuo sa sini nga lintang.  Kay kon kaisa may mga kahimtangan nga indi naton mahangpan, indi naton marasonan, indi naton maintiendihan.  Apang bisan amo sini kon magsiling kita nagatuo ako ini nagakahulugan na nga nagasalig ako.  Nagasalig ako nga ini magadala sing kaayuhan, nagasalig ako nga bisan indi ako makakita nakahibalo ako nga ang padulungan sini amo ang kaayuhan.  Nagasalig ako nga bisan wala ako nakahangop ini nga ginatanyag sa akon mangin akon kaluwasan.  Nagasalig akon nga bisan mabudlay ini magadala sa akon padulong sa Dios – nagasalig – ang ikaduha nga lintang sang nagatuo ako. 

Apang may ara pa nga ikatlo.  Sa akon pagsiling nagatuo ako may mga kahimtangan nga sa masami indi ako makahangop, kag may mga kahimtangan nga kabudlay na gid magsalig.  Apang bisan amo sini padayon ako nga nagalakat, padayon ako nga nagasunod, padayon ako nga nagatuman.  Amo ini ang ikatlo nga lintang – nagatuman ako bisan mabudlay kaayo.  Nagatuman ako bisan masakit sa aton balatyagon.  Nagatuman ako bisan tamaran ako.  Nagatuman ako bisan wala ako sing may ginapaabot.  Amo ini ang pinakamataas nga pagtuo – ang pagtuman, ang magmangin-matinumanon.  Amo ini ang pagtuo ni Pedro, amo ini ang pagtuo sang mga apostoles – nagpati sila nga ini isa na ka hilikuton nga nasandig sa kabubut-on sang Dios kag gani dapat ini patihon, dapat ini himuon.  Nadab-ot na nila ang putokputokan sang pagtuo – ang pagtuman.

Sa sining aton pagtililipon mangamuyo ktia nga hatagan kita sang pagtuo katulad sang pagtuo ni Pedro kag sang mga apostoles – ang pagtuo nga nagapati, ang pagtuo nga nagasalig, ka gang pagtuo nga nangin matinumanon tubtob sa katapusan – ginhawa ka sing malawig, piyonga ang imo mga mata, kag maglakat – ang pagtuman katulad sang pagtuman ni Kristo sang kabubut-on sang iya Amay.