5th sunday C

Daw duha na ka tuig yadto ang nagligad.  Diri pa ako sadto na-assign – dira pa sa candle light.  Ano man to ang natabo yara na kami sa punto nga waay ka na gid dakpon.  Halin sa napulo ka staff sang candle light nahimo na lang kami nga tatlo kon kaisa duha na lang kami nagatunbangay sa meeting.  Luwas pa diri waay na kami galastuson, pati benefactors namon nagkaladula.  The long and short of this is:  it was a time of frustration.  Waay na gid.  Yara ka na bala sa punto nga daw luyag mo pa man kontani magpadayon, pero anhon mo kay waay ka na dakpon, tawo man ukon galastuhon.  So I gave up, I went out of the office, I told myself I have to go.  With such a heavy feeling I walked around, nanumdum kon paano ako maka-untat sa sadto nga trabaho. I remember very well, I was walking, there in front of the kindergarten.  There I heard what for me then was the most wonderful song, sung by little children, it was the most encouraging song.  What was the song?  We all know that song, we even know the action of that song:

Ang diutay nga damang nagsaka sa sanga

Umabot ang ulan naanod siya

Bumutlak ang adlaw

Nagmala ang duta

Ang diutay nga damang nagbalik sa sanga.

Sa masami bala ang Dios kahibalo gid kon diin kag kon san-o ya ka igoon agud makita mo ang iya binubuot.  Daw pareho na bala sa basketball – ang pinaka-crucial nga tion amo ang last two minutes, pero dira mo man kon kaisa makita kon paano ang pagbaliskad sang tanan nga imo ginapaabot sa hampang.  Para sa akon amo man ina ang Dios – he is the God of the last two minutes – bal-an niya kon san-o na siya magsulod kag mag-intervene.

Going back to that song which came at just the right time – ka simple man lang sang kanta – one day may isa ka gamay nga damang nga nagsaka sa sanga, pero ano man nga dimalas nag-abot ang ulan kag kon ano man nga mga kabudlayan nga usually nagaabot sa kabuhi sang damang, nagtambulid siya, nadagdag siya.  Pero pagbutlak sang adlaw ang gamay nga damang waay nagsiling “goodbye sanga” pero nagtangla siya liwat sa kahoy, nagginhawa sing malawig, kag nagdagondagon pasaka na naman, balik sa sanga.

Kon amo man kuntani ini ang tawo, kon may kasubong man kuntani kita nga pamatasan.  Nga bisan may kasubong kita nga kahimtangan katulad sang natabo kay Simon nga nakasiling na siya, we have worked hard all night and have caught nothing, sa diin pa ako nagkulang nabuhat ko na ang tanan, and yet he never gave up.  Simon never gave up.  He knew with his knowledge as a fisherman that everything was just hopeless, but he also knew that Jesus was there and so he said, “at your command Lord, I will lower the nets.”

Ukon nga bisan may kasubong kita nga kahimtangan katulad kay Isaias, sa bagay nga makasiling na kita, “woe is me I am doomed, waay na ini paglaum,” and yet he never gave up.  He knew he will be facing a lot of difficulties, but he also knew that despite the difficulties God was there and so he said, here I am send me.

Most of us have known how it is to be discouraged and feel frustration in life – a difficult responsibility, a problem child, a problem spouse, a drinking problem which just won’t go away, the problem of mediocrity in our workplaces, graft and corruption in our offices.  And with all these we have been tempted time and again to give up, bay-i da, pagustohi da sila, nabuhat mo naman ang tanan, waay na ini pag-asa pa.

I am so sorry but I could not solve your problems. Pagkatapos sining misa amo man ina sa gihapon ang imo problema, indi ina magbuhin – and you will be tempted to say I give up.  Isa gid lang ang mapabalon ko sa inyo nga puede ninyo dal-on pauli sa pagatubang ninyo sa sini nga pagsulay:

Ang diutay nga damang nagsaka sa sanga

Umabot ang ulan naanod siya

Bumutlak ang adlaw

Nagmala ang duta

Ang diutay nga damang nagbalik sa sanga.

Don’t give up, have courage, the Lord is with you.