Sang nagligad, ang amon istorya naglab-ot sa akon
assignment sa seminaryo. Onse na ako ka tuig sa seminaryo, kag siling nila
dapat mangita na ako sang iban nga assignment. Sa tuod-tuod lang katatlo na ako
nag-resign, wala gid may natabo. So gani siling nila matuon na lang ka para kon
indi ka gid man matransfer at least may break. Ti ano ang tun-an ko?
Siempre liturgy mo.
Siling ko, sa tuod-tuod lang natak-an na ako sang
liturgy kag wala gid ako plano nga matuon pa liwat sang liturgy. Kay una, indi
ako luyag magtigulang kag mapatay nga liturgist. Matyag ko ang mga nagadugay sa
liturgy nagamaraoton samtang nagatigulang. Hay ambot a, gamay nga butang
ga-ugtas ka imo ya. I don’t want to grow old and die a liturgist.
Abi nyo maayo lang mag-liturgist. Ang liturgist
wala gid nagapangadi. Kay ngaa, nagapanguros pa lang ang Obispo ang pensar niya
ara na sa Gloria. Ti pangadi na bala. Naga-sermon ang Obispo nagapanumdum na
sia sang offertory, kag labay man akon hagi gid sia panumdum sang offertory nga
indi man na makadto sa iya. Naga-consecrate ang Obispo ara na pensar niya sa
kalawat. Ti ano pa na ang pagpangadi mo.
Sang nagligad nga mga consultations sa sinodo
nagbaylo na ang tanan ko nga pensar nahanungod sa liturgy. Hamak mo bilog nga
adlaw nga debatihay sang mga detalye sa liturhiya – halin sa bunyag hasta sa
kandila, halin sa bayo sang pari hasta sa puni sa altar.
After that long debate, that night I wanted to
vomit everything. I just felt so stupid arguing about these things when it
dawned on me nga isa man lang gali ang luyag ko, kag siguro luyag man sang
Dios, nga matabo sa liturhiya – nga ang aton liturhiya, nga ang aton pagsimba
sa Dios mangin isa ka pangamuyo.
Pagkatapos sadto nga gab-i, may mamangkot sa akon,
pila ka kandila kon may Obispo, pila ka kandila kon piesta, daw matentar man ako
magsabat, “abi bay-i da bala ang kandila, pamangkota lang bala kaugalingon mo,
nakapangadi ka bala ukon wala.” Daw amo na gid lang ina ang luyag ko isabat –
“nakapangadi ka bala ukon wala. Makabulig bala ina sa pagpangadi mo ukon indi.” After
all those beautiful decorations, after all those wonderful offertory
processions, after all those beautiful songs, can you say you have prayed, and
since you have prayed did it make you a better person?
Para sa akon amo ini ang punto sang aton
ebanghelyo. Sa aton pagsimba, sa aton pagkanta, sa aton pagpabunyag, sa aton
pagpakasal, nakapangamuyo bala kita, kag sa aton pagpangamuyo nangin maayo bala
kita nga mga tawo. Prayer is a relationship – Abraham related to God
like a demanding and insistent friend. Kon mabuhat ini ni Abraham it
is probably because he has become so familiar with God. He can negotiate, he
can bargain, he can plead with God as if God was an ordinary intimate friend.
Sa aton ebanghelyo ang comparison nga ginkuha ni
Jesus sa pangamuyo is again friendship. Suod nga abyan. Ti suod mo
sia gali nga abyan ngaa hagi mo isip tikang mo samtang nagaserbi ka sa misa?
Kon amo man lang na ang suod ko nga abyan nga daw indi gani ako kahulag sa iya
atubangan, ti mangita na lang ko sang iban e. Suod mo nga abyan - ti sigurado
preparahan mo gid sia sing maayo, ihanda mo gid ang tanan apang indi gid man ka
guro mangin stiff and rigid.
May istorya anay nahanungod kay Blessed John XXIII
sang bag-o lang sia nag santo papa. Nagbisita sa iya ang iya mga hinablos kag
mga paryente. Sang nagalakat sia pasulod nagluhod sila tanan kay santo papa na
sia. So he told them, why are you kneeling and seemingly afraid – stand
up it’s just me.
Open your catholic catechism and correct prayer
which includes liturgy is best exemplified by God talking to Moses face to face
“as a man speaks to his friend.”
Amo ina guro ang rason kon ngaa palapangamuyo man
kita, puno man aton simbahan, nagasimba man kita, pero damo man sa gihapon
mabati-an mo nga kawatay, damo man sa gihapon krimen, damo man sa gihapon
palusot. Probably because sa aton pagsimba, sa aton pagpabunyag, sa aton
pagpakasal, sa aton pagpangamuyo we never speak to God as a person
speaks to a friend.
Daw kanugon no? Amo na tak-an na ko liturgy a.
Siling ko sa kay Msgr. Joemarie, "ambot Msgr. matuon na lang ako agriculture sa
Los BaƱos a, damo pa siguro mabuligan ko sa uma."
The message is quite simple. When you go to mass
please pray. When you attend weddings kag kamo mismo
magpakasal tell the photographer, indi ka karon maghagi libot-libot
ha kay mangadi kami. When you have your child or apo baptized please
tell every one, “come you are invited to the baptism of our child, please join
us in praying for him, and pray for us also his parents.” When the
bishop arrives for the mass get excited, prepare it well, for with the bishop
with us God is going to speak to us as a person speaks to a friend. And then
our liturgy will become prayer and then our prayer will make us better persons.
No comments:
Post a Comment