At
one point or another sigurado ako nangayo man kamo sang mga milagro sa inyo
kabuhi. Inang tion bala nga nabutang ka
na sa situwasyon nga nahimo mo na ang tanan, apang wala man sa gihapon sang
kalubaran ukon alibyo ang problema nga imo ginapangatubang. Nakaagi man ako sini pero indi gid man siguro
pareho ka lala sang iban. Pero naagyan
ko man ang pagkadto sa madamo kag maayo nga mga doktor kag mga ospital diri sa Iloilo
kag sa Manila. Sang wala yadto alibyo
kaagi man ako pamanyos gas, ihi (akon, indi iya sang iban), taghok sang
kalachuchi, pamanyos ahos, luy-a, panghampol kasla, nagduom man ako liso sang
balunggay nga sa pagkapa-it, nakakagto man ako kay Maruicio, buhi pa to sia
sang una, sang ulihi sang indi na gid madala nagpabut-but man ako. Amo na ang rason kon ngaa natak-an gid ako
mag-atubang sa mga tawo nga ma-advise-advise sa akon kon ano ang himuon ko sa
akon tiil. Kanami singganon, nahimo ko
na ang tanan. But then that would be
rude. Pero tuod nahimo ko na ang tanan –
pati konpesar every other day kay basi tuga ini sang akon sala, ay nahimo ko na,
kaluluoy lang to sang una si Fr. Baur sa Santa Maria kag si Fr. Casey sa St.
Clement’s. Then you come to that point
nga wala na, I have tried everything, natilawan mo na ang tanan. Then you give up, kapoy na ako, you
surrender, you wait for God to intervene, you pray to God for a miracle, you
ask him to come and help you.
